"ขอบคุณ พวกคุณทุกคน"
Thank
ผมเชื่อว่าทุกๆคนต้องมีจุดที่ตัวเองคิดว่า เป็นจุดพีคของชีวิตของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรัก
การงาน การเรียน หรือแม้กระทั้ง "ความมั่นใจ" ในบทความนี้ผมแค่อยากจะขอบคุณพวกคุณทั้งหลายที่ทำให้ผมก้าวผ่านสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของผมมาได้ ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรนั่นเอาไว้ติดตามกันต่อในบทความถัดไปครับ
อาจจะต้องท้าวความกันก่อนสักนิดก่อนที่จะเข้าเรื่อง ในชีวิตผมนั้นเคยอยู่ในจุดที่เลวร้ายมาก่อน ก่อนที่จะพบแสงสว่างในการเปลี่ยนชีวิตตัวเองตามที่เขียนไว้ในบทความก่อนๆ และช่วงชีวิตที่ผมรู้สึกว่าเป็นจุดสูงสุดของความภูมิใจและความมั่นใจ นั่นคือช่วงชีวิตตอนเรียนมหาลัย และมันก็มีจุดที่ด่ำดิ่งอีกครั้งแบบที่ทำให้ผมแทบจะกลายไปเป็นคนละคนกันเลยครับ. ตอนนี้ผมยังจำความมั่นใจ และความภูมิใจนั่นไม่ได้แล้วด้วยซ้ำ
ทว่าแม้จะตกต่ำ ปวดร้าวมากแค่ไหน ความทรงจำดีๆในอดีตย่อมรักษาเราได้เสมอ นั่นคือสิ่งที่ผมเรียนรู้จากการก้าวพ้นจุดที่จิตใจตกต่ำ รูปภาพในอดีต บทสนทนาที่เคยคุยกับผู้คนรอบข้างมากมายช่วยให้ผมกลับมามีพลังใจได้อยู่เสมอ และในบทความนี้ผมอยากขอบคุณพวกเขามากจริงๆ พวกเขาไม่รู้หรอกว่าแค่ข้อความเล็กๆที่พิมพ์ส่งมา มันช่วยผมได้ขนาดไหน ข้อความที่ยกมาเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น นั่นเพราะผมลบแอคเค้าเก่าไปแล้ว ขออภัยที่ไม่ได้หยิบยกของหลายๆท่านมาจริงๆครับ 90% สูญหายไปกับเฟสบุ๊คเก่านั่นเพราะความดำดิ่งของผมเอง
อดีตที่นึกถึงทีไรก็เปื้อนยิ้มเสมอ และเพื่อนผู้ซึ่งคอยช่วยเหลือยามทุกข์ (ที่ยาวนานถึงครึ่งปี)
เพื่อนที่บางครั้งก็ให้กำลังใจ บางครั้งก็ทำให้โมโห แต่พร้อมเสมอเมื่อยามที่เราต้องการความช่วยเหลือ
ครั้งนึงเราเคยเป็นคนเก่งในสายตาพวกเขาอย่างงั้นหรือ ครั้งนึงเราเคยเป็นคนที่คนอื่นให้ความเคารพเชื่อถืออย่างนั่นหรือ จะเป็นเรื่องจริง หรือสิ่งหลอกลวงก็ตามแต่ ยังไงก็ตามขอบคุณจริงๆครับ ขอบคุณจากใจเลยถึงแม้ผมจะแสดงออกให้เห็นน้อย แต่เชื่อไหมทุกวันนี้ผมยังเปิดอ่านข้อความของพวกคุณอยู่เลย มันช่วยทำให้ผมจำอดีตที่เคยลืมไป ช่วยให้ผมบอกตัวเองว่า เห้ยเดินต่อไปสิวะ เห็นกำลังใจเหล่านั่นไหม อย่ายอมแพ้ สุดท้ายขอบคุณคนที่เข้าใจ และคอยอยู่ข้างๆผมตลอดมา ขอบคุณแฟนผมเองครับ ><"
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น